Mazury

Mazury, a przede wszystkim Kraina Wielkich Jezior kojarzy się nieodmiennie z malowniczymi krajobrazami, przepastnymi borami i roziskrzonymi taflami jezior. Region ten ma wiele do zaoferowania o każdej porze roku – latem przyciąga tu żeglarzy przyjaznym wiatrem i szerokimi przestrzeniami wodnymi, wiosną i jesienią tropicieli historycznych śladów, zimą amatorów wędkarstwa podlodowego i przepięknego krajobrazu, którego nie da się porównać z żadnym innym.

W wielu miejscach historyczne ślady zachowały się bardzo dobrze; w budowlach i starych, mazurskich legendach zaklęta jest wieloetniczna przeszłość regionu. Prawie każdy zakątek kryje w sobie swoją własną, ciekawą opowieść i czeka tylko aby ją wydobyć na światło dzienne.

W pobliżu Głodowa znajduje się kilka ciekawszych miejscowości, które z bardzo różnych powodów przyciągają co roku wielu turystów. Postaramy się przybliżyć Państwu niektóre z nich.

Mazury

Głodowo

Głodowo

Ponadto warto zwiedzić:

 

  • Gospodarstwo Rybackie – j. Śniardwy
  • Izba Regionalna w Wejsunach – 6 km
  • Las – zapraszamy na grzyby, jagody
  • Trasy piesze
  • Trasy rowerowe
  • Spływy kajakowe
  • Ścieżki dydaktyczne: Śladami Gałczyńskiego
  • Śluza Guzianka pomiędzy jeziorem Guzianka a Bełdanami – 10 km
  • Rezerwat Konika Polskiego w PAN w Popielnie – 15 km
  • Wyłuszczarnia nasion oraz ogród dendrologiczny w Rucianem-Nidzie – 15 km
  • Bunkier w Piszu – Piska Pozycja Ryglowa – 19 km
  • Muzeum Ziemi Piskiej w Piszu – 21 km
  • Przejażdżki konne – Gałkowo – 21 km
  • Park Dzikich Zwierząt w Kadzidłowie – 22 km
  • Chata podcieniowa z XIX w. w Kadzidłowe – 22 km
  • Leśniczówka Pranie – 25 km
  • Muzeum ornitologiczne w Krutyni – 25 km
  • Mikołajki – 34 km
  • Jazda konna – Karwica – 35 km
  • Mazurskie Muzeum w Szczytnie – 60 km
  • Kościół pielgrzymkowy w Świętej Lipce – 66 km
  • Zamek w Reszlu – 71 km
  • Była wojenna kwatera „Wilczy Szaniec” w Gierłoży – 80 km

GŁODOWO leży w Mazurskim Parku Krajobrazowym, jednym z najpiękniejszych zakątków Mazur, który swoimi walorami turystycznymi i historycznymi przyciąga od lat rzesze turystów. Czyste powietrze, malownicze jeziora, bogactwo fauny i flory, obfite w runo lasy oraz kwieciste pola i łąki dało natchnienie wielu malarzom, poetom i fotografikom. Tu znajdą wspaniałe warunki do wypoczynku zarówno zwolennicy sportów wodnych, rowerowych, wypraw pieszych jak i poszukujący naturalnego piękna miłośnicy przyrody.

Jest niewielką wioską składającą się z dwóch osad – rybackiej i drugiej, gdzie znajduje się „GOŚCINIEC” i kilka domków letniskowych. Wieś położona jest w otoczeniu Puszczy Piskiej nieopodal jeziora Śniardwy. Powietrze jest tutaj świeże i pachnące żywicą. Okolica jest cicha i spokojna, a ludzie życzliwi.

Jak głosi legenda, nazwa Głodowo pochodzi od głodu jakiego często doznawali dawni mieszkańcy wioski. Ludzie żyli tutaj tylko z tego co uzbierali w lesie i nałapali w jeziorze. Czasami zapasów nie starczało do wiosny i na przednówku dokuczał im głód. Parę kilometrów dalej, gdzie kończył się las a zaczynały pola uprawne, koniec było głodu i tę wioskę nazwano Końcewo.

Dokoła wioski rośnie las Borek – enklawa leśna Puszczy Piskiej. Polecamy piesze wycieczki do Borku, gdzie spotkamy ciekawą faunę i florę. Las ten zasobny jest w grzyby i inne runo leśne, ma też swoje jeziorko zwane Siniakiem lub Jeziorkiem Borkowym. Mazurzy wierzyli, że w takich leśnych jeziorkach siedzi siła nieczysta, iście diabelska a mieszkają tam topliki i wodniki.

Jeziorko jest godne uwagi przez swoją ciekawą roślinność – jest to jeziorko dystroficzne śródleśne – przebiega tam proces zarastania jeziora. Kożuch roślinności stopniowo prze-suwa się do środka tworząc tzw. pło i zostawiając miejsce dla boru bagiennego. Rośnie tutaj sosna zwyczajna, która odznacza się powolnym wzrostem i tworzy luźny drzewostan. Występują tutaj mchy torfowce, bagno zwyczajne o odurzającym zapachu, wełnianka, która późnym latem oblepiona jest białym puchem.

Rośnie też łochynia wysoka, borówka bagienna (lub inaczej pijanica). W niższej partii ściółki znajdziemy żurawinę bagienną i jedyną w Polsce roślinę owadożerną – rosiczkę.